ACHTMAAL – Twaalf jaar was hij wethouder in de gemeente Zundert. Nu zit Johan de Beer (57) van Dorpsbelangen op precies die plek waar zijn politieke loopbaan in 2006 begon. In de raad. Naast René de Bruijn. Met z’n tweeën. ,,Als toen.”
Passie
Hij kan het niet laten, moet even praten over zijn schapen. Hij was 16 jaar toen hij, na een eerste kennismaking met het Texelse ras, een paar drachtige ooien kocht. In de boomgaard van zijn vaders oom begon hij ze te fokken. Creëerde prachtexemplaren. Een passie die hij na veertig jaar nog altijd niet kwijt is.
De Beer studeerde weg- en waterbouw, later informatica, bedrijfskunde. Maar in zijn hart is hij nog altijd die trotse boerenzoon. Opgegroeid in een nuchter gezin. Met een pragmatisme dat hem in de politiek goed van pas kwam.
Ruilverkaveling
Die politiek kwam min of meer toevallig op zijn pad. ,,Het was rond de eeuwwisseling. De tijd van de ruilverkaveling. Die leidde tot veel onrust onder boeren. Wat voor grondsoort kregen zij toebedeeld? Hoe zat het met de percelen? Er werd gemopperd. Ik zei: ‘Je kunt wel klagen, maar je kunt beter wat doen.‘”
Niet dat de boeren niks van plan waren. ,,Ze liepen met wilde ideeën rond, wilden demonstreren, naar het huis van lokale commissieleden van de ruilverkaveling.” De Beer was het daar niet mee eens. ,,Als je wat wilt bereiken, moet je met elkaar in gesprek.” Het tekent hem. Nog steeds. ,,Ook later, als wethouder, stond ik voor een open dialoog. Praat met elkaar, pak de problemen samen aan.”
Hoofdpijndossier
Even haalt hij Patersven aan. ,,Toen ik in 2006 in de raad kwam, was dat echt een hoofdpijndossier. Er gebeurde van alles op dat recreatiepark in Wernhout. Niemand was daar blij mee. Keer op keer sprak de provincie de gemeente Zundert er op aan. René en ik, die samen de fractie van Dorpsbelangen vormden, zaten er meteen stevig in. Wilden een oplossing. Niet raar dat het vier jaar later, toen ik wethouder werd, op mijn bordje werd geschoven.” Met succes. ,,We hebben het kunnen omtoveren tot een fijn park.”
Dat is zo mooi aan het wethouderschap. Je kunt iets betekenen voor mensen
Maar: ,,O ja, de ruilverkaveling. Ze vroegen mij of ik mee wilde helpen dat in goede banen te leiden. Ik was bekend vanwege mijn maatschappelijke activiteiten. Deed veel. Voorzitter van schapenverenigingen, van De Nachtegaal in Achtmaal en lector in de kerk. Ik zet me graag in voor de samenleving. Dat is ook zo mooi aan het wethouderschap. Je kunt iets betekenen voor mensen.”
Compliment
De Beer ging in op de uitnodiging, werd woordvoerder van het actiecomité Ruilverkaveling. Viel op. ,,En zo polste Dorpsbelangen of ik niet de politiek in wilde. Ik vond dat toen botsen met het actiecomité. ‘Kom over vier jaar terug’ zei ik. Dat deden ze.” Hij kwam in de raad. ,,Ik was apetrots dat ik was gekozen. Dat zoveel mensen vertrouwen in mij hadden. Ik vond het een groot compliment.”
Dat vertrouwen was ook nodig. ,,Er was in Zundert een bestuurscrisis geweest met onderling gespannen verhoudingen. Die ebde nog na. René en ik vonden constructieve politiek belangrijk. Gericht op de uitkomst. Dat werkte. In 2010 gingen we van twee naar vier zetels.” Dorpsbelangen vormde met CDA en VVD een nieuw college, ,,Een samenstelling die twaalf jaar ongewijzigd de coalitie vormde.”
Man tussen vrouwen
Omdat René de Bruijn net een nieuwe baan had geaccepteerd van zijn werkgever, werd De Beer wethouder. In een college met burgemeester Leny Poppe-de Looff en wethouders Willemijn van Hees en Marjon de Hoon. Als enige man. ,,Daar werden wel eens grapjes over gemaakt.” Een baan waar hij niet op had gerekend, maar die hem wonderwel paste. ,,Ik kan zeggen dat er geen dag is geweest dat ik niet fluitend naar mijn werk ging.”
De Beer noemt zich een bevlogen bestuurder, een man die handelt vanuit een groot verantwoordelijkheidsgevoel, iemand die: ,,In die twaalf jaar best veel heeft weten te realiseren. Daar ben ik trots op.” Hij somt dossiers op: de randweg, het bestemmingsplan buitengebied, de onderwijshuisvesting, de reconstructie van de Molenstraat, de randweg. ,,Maar ook de financiën. Daar heeft niemand het over als het goed gaat. Maar dat was wat de laatste jaren. Met steeds weer wisselende inkomsten vanuit het Rijk. Plooien die ik moest recht strijken.”
Dat iemand mij prees vanwege mijn menselijke aanpak, raakte me, dat vond ik mooi
Hij is tevreden. ,,Er is in al die jaren veel tot stand gekomen. Ik heb altijd gepoogd het Zundertse, samen met mijn collega’s, ondernemers, verenigingen en inwoners, een treetje hoger op de ladder te krijgen. Zonder daarbij het oog te verliezen voor de menselijke maat. Die staat voorop. Dit is een baan die je doet voor de gemeenschap.” Dat iemand hem op LinkedIn prees vanwege zijn menselijke aanpak, raakte De Beer dan ook in het hart ,,Ja, dat vond ik mooi.”
Graag doorgegaan
Twaalf jaar wethouder. ,,Een mooie, maar ook drukke tijd.” Rust vond hij tussendoor bij zijn gezin, bij zijn schapen. ,,Belangrijk. De balans moet goed zijn.” Maar ook een baan waarmee hij graag was doorgegaan. ,,Ik had nog veel willen aanpakken, willen doen.” Maar: ,,We zijn niet in het college gekomen.” Dat was een paar dagen flink balen. ,,Daarna zijn we volop vooruit gegaan. Er hebben ruim 1100 mensen op ons gestemd. Wij hebben de verantwoordelijkheid die goed te vertegenwoordigen.”
En zo zit Johan de Beer weer in de raad. Samen met René de Bruijn. Exact hetzelfde tweetal van zestien jaar geleden. Of het raadslidmaatschap bevalt? ,,Ik maak in het najaar die balans op. Open en eerlijk.” Het past hem: ,,Ik sta voor een open bestuurscultuur.” Eentje waar Zundert beter van wordt. ,,Want uiteindelijk heb ik het daar altijd voor gedaan.”
