ACHTMAAL – Fons van Aert (79) is al zeventig jaar muzikant en al bijna net zo lang lid van Muziekvereniging St. Martinus in Achtmaal. Muziek is zijn passie, slaginstrumenten zijn zijn specialiteit en de woning van hem en zijn vrouw José (77) ademt dan ook trommels. Zo heeft de brievenbus de vorm van een trommel, en staan er in de woonkamer overal beeldjes van fanfares, trommels en drummers.
“Ik was acht toen ik besloot dat ik graag van Muziekvereniging Nut en Vermaak in Zundert lid wilde worden. Dat mocht pas vanaf je negende, dus ik moest nog even wachten. Ieder lid moest toen zijn eigen trommel kopen, dus dat kwam uit. Zo kon ik nog even sparen. Door de melkboer te gaan helpen, heb ik mijn trommel bij elkaar gespaard,” vertelt Fons trots. “Ik heb toen een tijd in Zundert gespeeld, maar toen kreeg ik verkering en ja, dat was in Achtmaal. Daar hadden ze op dat moment genoeg slagwerkers, dus toen heb ik eerst anderhalf jaar op de saxofoon gespeeld. Dat was een complete ramp. Ik had daar totaal geen gevoel voor,” vertelt hij lachend.
Drumband
Fons besloot met een aantal anderen een drumband op te richten. “Op Tweede Kerstdag 1964 was de eerste bijeenkomst bij het Schuttershof, want daar was de fanfare thuis. Ik gaf les en deed daardoor veel ervaring op. We gingen ook veel op concours. Dankzij al die ervaring ben ik twintig jaar naderhand op veel plekken les gaan geven. Bij Nut en Vermaak, maar ook in Ulicoten, Meerle en Made.” De drumband was een succes volgens Fons. Hij genoot er in ieder geval met volle teugen van en hij blikt ook nog graag terug op de tijden waarin de fanfare en de drumband nog veel meer deel uitmaakten van het dorpsbeeld. “Als wij door de straten liepen en muziek maakten, gingen de deuren open en kwam er applaus. Tegenwoordig gaan de deuren dicht, want anders kunnen ze Goede Tijden niet verstaan.” Hij vervolgt: “Met onze drumband zijn we drie keer Nederlands Kampioen geworden, dat is natuurlijk geweldig. Eén echt kippenvelmoment was tijdens een concours in Duitsland. We speelden Muss I Denn (Wooden Heart) van Elvis en in de zaal zat ruim vierduizend man naar ons te kijken.” Dat nummer raakte, want de hele zaal stond op en begon mee te zingen. “Dan wordt je toch even heel klein,” vertelt Fons geëmotioneerd.
Uitlaatklep
Fons heeft al behoorlijk wat tegenslagen gehad. In 2006 kreeg hij een hartstilstand, waarna hij in 2012 darmkanker bleek te hebben. Daarbij is zijn gehoor niet meer wat het is geweest en kan hij door een gedeeltelijke verlamming in zijn linker voet niet meer drummen. Toch heeft hij zich nooit uit het veld laten slaan en heeft muziek en de vereniging hebben altijd centraal gestaan voor hem. Hij is dan ook niet voor niets al zo lang lid van de muziekvereniging. Fons is overigens niet de enige die al zo lang lid is, zo werd vorig jaar ook Kees Boden gehuldigd met zijn 70-jarig lidmaatschap. Bij Fons zit de muziek in zijn bloed en de drumband is de trots van zijn muzikale carrière. Ook zijn kinderen spelen al jaren bij de fanfare en zelfs een paar kleinkinderen zijn een tijd lid geweest. “Muziek is voor mij echt alles. Het is een uitlaatklep. Als je iets graag doet, is het écht ontspanning. Toen ik en José trouwden speelde de drumband zijn allereerste serenade voor ons. Vijftig jaar later, op onze 50-jarige bruiloft, deden ze dat nog eens.”
